عشقی به رنگ صداقت

عشقی به رنگ وفا///

به رنگ اسمان دلم///که ابیست

اری ابی بودن عشق میخواهد

وعشق نیز صداقت میخواد

به رنگ ابی///که نجوا کند با دلم

که دراین زمانه نیست

وقتی میخواهی به کسی تکیه کنی

نه آبیست///ونه عشقی دارد...

وانجست که باید رفت

ودل به ابی ها بست

به صداقت ها////اگر باشند...

جایی از زندگیم////به سوالی برسم///بی پاسخ///که کسی هست که عاشق باشد

عاشق نور دلم///عاشق لحظه ی دیدار دلم///و اگر هست///کجاست؟به کسی دل بستم...

عاشقش گشته دلم...به دلم میگویم..صبر بنما دلکم....نقطه عشق دو خط است///که بر یک راه است...

ودر این راه تو باید بروی///بی حرفی///باسکوتی///که اگر عشق تو عشقت باشد اید////واگر رفت بدان

راهتان راه موازیست...که به دلهای شما راه ندارد...

تا نور بود در عالم من///من عالم ودنیا زتو دارم...

بودنت رحمت حق است به من

بودنت نور امید است به من

تا جان زتو بوی مهربانی گیرد....امروز نشته ام که شعری سازم

از وصف دلت

از مهر دلت

از نور صفای بودنت

از چشم وچراغ خانه ام

اما چه کنم....؟در  وصف تو ای ناز دلم

شعر وغزل و واژه

کم است....واژه در وصف تومادر عاجز

شعر در وصف تومادر بی تاب

نکنم وصف تو مادر///که خدا کرد تو را وصف بهشت...

ومن کور وکر ///کوچک وخرد///نتوانم که بیابم واژه ای  بهتر ازاین....

پس سکوتی بکنم بر عشقت....

ارامش را در کنار تو زمزمه خواهم کرد

وسرودی خواهم سر داد از عشق

نه برای کسی /نه برای دلی /ونه برای دل گرمی مردم

سرودم را سر خواهم داد برای عشقمان

تا حرف دلم را در کرسی عالم نشانم...

حرف نیست...سکوت یعنی دل پر درد....

عشق همان سراب است

که  ازدور زیباست

اما از نزدیک چیزی بدتر از سراب

وشاید زیباتر....

عشق یعنی مادری دل ناگران

چشم انتظار

با هزاران لحظه در سوگ فراق

تمام اسمان من خلاصه در دو چشم توست./

تمام زندگانیم خلاصه در نگاه توست

نگاه تو وجود من به شعله ها کشیده است

خلاصه نگاه تو  به جان من رسیده است

 بیا ای دوست

که من در لحظه اول/سپردم دل به ناز تو

بیا ای نازنین /همراه دل بندم/که من عشقی به تودارم

که نجوا میکنم هر روز/برای تو/برای خود

که بیگانه نباشم من/بیا ای دوست/که من از دوست

وفا خواهم/صفا خواهم/بیا ای نازنین یارم

که تنهایی دلم را برد/تمام شوق بودن را/تمام حس زیبا را

سکوتی جای ان مانده/به عشق بودنت روزی

که روزی با تو زیبا بود/تمام لحظه های من/

که روزی زندگی در شهر /تمامش در تو معنا شد

ولی امروز میدانی/تمام شهر من گم شد.

تو رفتی /یک نفر رفته/ولی افسوس/چه میگویم.؟/تمام شهر من رفته.

نگار م /نازنینم/بهترینم/من از شهرم تورا خواهم/

به تنهای صبوری پیشه خواهم کرد/که تو ایی کنار من....

که من بی تو در این شهرم نمیمانم....

بیا ای دوست// بیا ای دوست...

خدا اموزگاریست بزرگ برای دل کوچکم در این دنیای بزرگ....واگر او نباشد ///ویا اگر روزی نظر از رویم بردارد/چه قدر کوچک وحقیرم....

اگر حرفی بود در سینه من/همین بس که بگویم بهترین حرف/همین باشد که این بالا گذارم/که کس تا ناز دارد نازنین نیست...که زیبایی به خاکی بودن ماست...

شعر صداقت کلام است...وهمان بس که غزل....ترانه کند حال مرا////ارزو های مرا...جای هر بار سکوت دل من

تکرار یعنی یک نظر پیدا شدن///

در نگار یاد او دریا شدن////

یاد بودن ///

در کنار یاد او///

عشق دریایی شدن با یاد او

انشا ا....که هیچ وقت غم در خونتون را نزنه وهر چه هست شادی باشه...ودل خوش...

سکوت میکنم به نجوای درون که حرف دلم را نوشته ام به غزل....به ارزو.....